"Tęsknie za tymi dniami." byłoby powszechnym zwrotem w języku angielskim. Ale bez większego kontekstu nie jest jasne, do jakich dni dana osoba się odnosi. Ale jeśli po prostu zmienisz „dzień” na „dni” w zdaniu, będzie to poprawne gramatycznie. „Tęsknię za tymi dniami, kiedy byliśmy razem”.
Co to znaczy tęsknić za tymi dniami?
2 ma rację, ale może również sugerować, że danej osoby brakuje (brak lub brak) w tych dniach (np. amnezja)
Czy można powiedzieć, że brakuje?
Które jest poprawne: „Tęsknię” czy „Tęsknię”? Oba są poprawne, ale przekazują nieco inne znaczenie. Pierwsza z nich to czas teraźniejszy prosty i przedstawia stan rzeczy. Miss jest czasownikiem stacjonarnym i jest używany w prostej formie teraźniejszej.
Co oznaczają stare dobre czasy?
: czas w przeszłości, który człowiek uważa za przyjemny i lepszy niż czas teraźniejszy. W latach 60. wszystko wydawało się możliwe.
Jaka jest różnica między tym a tamtym?
Słowa „to” i „tamto” są zaimkiem wskazującym, który służy do wskazania czegoś. Używamy słowa „to”, aby wskazać osobę lub przedmiot, który jest Ci bliski. Z drugiej strony „to” jest używane do wskazania osoby lub przedmiotu, który jest dalej od ciebie.
Jaka jest różnica między a a?
„The” i „a” to „przedmioty”, które są używane w celu odniesienia się do rzeczownika lub wskazania go. Na przykład „oprogramowanie” lub „laptop”. Różnica między nimi polega na tym, że „the” jest określone, a „a” jest nieokreślone. Kiedy osoba używa w mowie „a” lub „an”, nie określa rzeczownika, do którego się odnosi.
Jaki jest pożytek z art. A i an?
Przedimki są używane przed rzeczownikami lub odpowiednikami rzeczowników i są rodzajem przymiotnika. Przedimek określony (the) jest używany przed rzeczownikiem, aby wskazać, że tożsamość rzeczownika jest znana czytelnikowi. Przedimek nieokreślony (a, an) jest używany przed rzeczownikiem ogólnym lub gdy jego tożsamość nie jest znana.
Dlaczego jest to użytkownik, a nie użytkownik?
Wyboru a lub an dokonuje się na podstawie wymowy, a nie pisowni. Jedynym powodem, dla którego istnieje słowo an, jest to, że niewymawianie po a następuje inna samogłoska. Ponieważ użytkownika wymawia się /ˈjuːzə/, zaczynając od spółgłoski „y”, przedimek a jest odpowiedni, a an nie.