Sansevier ma sporo nazw, najpopularniejszy wygląd przypomina języki ognia, dążące do góry, tylko zielone. Roślina jest uprawiana z równym powodzeniem w domu i na zewnątrz, istnieją pewne zasady dotyczące rozmnażania, sadzenia i pielęgnacji.
Funkcje:
Sansevier, lepiej znany jako „język teściowej”, jest również nazywany „ogonem szczupaka” - popularnym kwiatem w pomieszczeniach. Może wyglądać inaczej w zależności od typu. Projektanci aktywnie wykorzystują jego atrakcyjny i niecodzienny wygląd we wnętrzu mieszkania.
Kraj pochodzenia Afryka, wyspa Madagaskar i Azja Południowa. Jest to odporna roślina o liściach, które mogą osiągać wysokość kilkudziesięciu centymetrów.
Sansevier ma kwiaty, ale są one małe, więc roślina jest kochana bardziej ze względu na bogate zielone liście. Kwiatostany zbiera się w małe pęczki na długich łodygach lub gronach, po nich pojawiają się jagody. W swoim naturalnym środowisku kwiaty są zapylane przez ćmy.
Uprawiane w pomieszczeniach nie produkują nasion, ponieważ nie mają naturalnych zapylaczy.
Sansevier można wyhodować z nasion, ale częściej rozmnaża się przez podziemne kłącza. Karłowate gatunki nie produkują wielu pędów, podczas gdy inne są bardzo agresywne i mogą stać się inwazyjne w krajobrazie, jeśli zostaną wyhodowane na obszarze tropikalnym.
Niektóre gatunki mogą mieć białą obwódkę lub liście w żółte paski i drobne, jasnozielone pachnące kwiaty. Jest to roślina wieloletnia bez łodygi. Może kwitnąć latem lub jesienią, ale bardzo rzadko w domu. Wiele gatunków ma twarde, włókniste liście, które są czasami używane do wytwarzania lin i cięciw.
Szerokie liście należy regularnie wycierać, aby roślina mogła „oddychać” . Jest jednym z najlepszych oczyszczaczy powietrza i usuwa z niego toksyny, takie jak formaldehyd, ksylen i toluen.
Roślina ta jest trująca, dlatego gdy dostanie się do przewodu pokarmowego, powoduje takie nieprzyjemne objawy jak wymioty, biegunka i nudności. Dotyczy to nie tylko ludzi, ale także zwierząt, które często próbują gryźć liście, dlatego zaleca się trzymać kwiatek z dala od podłogi, poza zasięgiem dzieci i zwierząt.
Rodzaje
Sansevieria to około 70 gatunków, a tylko 2 z nich są uprawiane w domu. Wśród pozostałych najczęściej występuje kilka opcji.
- „Biały” . Odmiana wyselekcjonowana w 1948 roku. Z charakterystycznych cech można wyróżnić obecność białych podłużnych pasów na liściach, które przeplatają się z ciemnozielonymi. Roślina rośnie bardzo wolno, liście są twarde i proste.
- „Cylindryczny” . Dorasta do dwóch metrów wysokości. Liście są ciemnozielone, pośrodku znajduje się gęsty rowek. Na górze tworzy się cierń w wyniku wysuszenia liścia.
- Hanni . Wykazuje małe wygięte liście, z boku wygląda bardzo podobnie do wazonu. Istnieje podgatunek „Golden Hanni”, który ma żółte paski.
- "Silver Hanni" - przypomina kształtem poprzednią odmianę, ale liście są jasne, bardzo atrakcyjny srebrny odcień z ciemnym brzegiem.
- Laurenti . Liście są długie, mają poprzeczne jasne paski i żółtą obwódkę. Gatunek ten jest często podstawą do rozwoju nowych odmian.
- „Futura” . Różni się od odmiany Laurenti zarówno małą długością, jak i szerokimi liśćmi, pasek z żółtym odcieniem w tej roślinie jest cieńszy.
- „Robusta” . Nie ma pasków, ale ma ciekawy kształt. Podgatunek ma bardzo ciemne liście, bez wzoru.
- Moonshine . Nowo wyhodowana odmiana o szaro-zielonych liściach, które podążają za kształtem Futury.
- Nelson . Osobliwością tego podgatunku jest obecność aksamitnego połysku na liściach skierowanych do góry. Krzew jest krótki, ale gęsty. Lepiej rozmnażać się z kłączem, aby zachować właściwości.
- „Srebrna Królowa” . Wykazuje srebrzysto-srebrzyste ulistnienie z małą cienką obwódką u młodych roślin.
- „Kompaktowy” . Z boku wygląda jak Laurenti, ale końcówki są lekko podkręcone.
- Aksamit . Roślina ma niezwykły kształt, ponieważ zielenie są skręcone w małe rurki. Górna część wysycha z biegiem lat.
- „Bakularis” . Ma cylindryczne liście, które są bardzo gęste i żylaste. Nie lubi dużej ilości wilgoci, krzew zaczyna gnić.
- Czarne złoto . Klasyczna wersja z ciemnymi liśćmi, całkowicie bezpretensjonalna dla warunków wzrostu. Ma jasną obwódkę na krawędziach, liście są proste.
- „Hiacynt” . Krzew składa się z 10-15 liści, na powierzchni których znajdują się poprzeczne paski szmaragdowego koloru.
- „Ayo” . Kwitnie zimą w małych kwiatostanach o wyśmienitym aromacie. Liście są krótkie, zebrane w rozety po 5 sztuk.
- „Trzypasmowy” . Roślina nie ma łodygi, wszystkie pędy są przyczepione do kłącza. Płyty mogą osiągać wysokość do jednego metra, chociaż istnieją również podgatunki karłowate. Kwiaty są bardzo niepozorne, ale mają silny aromat.
Lądowanie
Sansevier można uprawiać nie tylko w pomieszczeniach, ale także na zewnątrz, ponieważ jest bardzo odporny na niskie temperatury. Najważniejszą rzeczą wymaganą od hodowcy jest dobry drenaż, ponieważ gatunek ten nie lubi dużej ilości wilgoci.
Jeśli podlewasz sansevier lub sadzisz go w wilgotnym środowisku, wkrótce zgnije i umrze.
Zdolność do dobrze znoszenia suszy sprawiła, że roślina ta stała się popularna w suchych regionach jako główna dekoracja krajobrazu.
Sansevier woli dużo słońca, ale będzie dobrze się rozwijać w lekkim lub umiarkowanym cieniu . Jednak niektóre gatunki o kolorowym zabarwieniu mogą tego nie pokazać, jeśli nie ma wystarczającej ilości słońca, co oznacza, że liście pozostaną tylko zielone bez złotej krawędzi. Ponadto zbyt mało światła spowoduje słaby wzrost i małe krzewy.
Z biegiem czasu, jeśli hodowca wybrał odpowiednie miejsce do sadzenia, roślina zaczyna wypełniać wszystko wokół siebie. W takim przypadku istnieją trzy sposoby rozwiązania problemu:
- możesz wykopać pędy co 2-3 lata;
- konieczne jest sadzenie sansevier w pojemnikach, które następnie umieszcza się w ziemi, tak aby pozostały niewidoczne, utrzymując wzrost;
- zainstaluj bariery kilkadziesiąt centymetrów w ziemi, które zapobiegają rozwojowi korzeni.
Czas sadzenia do gleby to wczesna wiosna . Ten kwiat nie ma specjalnych wymagań dotyczących jakości i żyzności gleby, więc nie wymaga wiele uwagi. W ziemi wykonuje się małe zagłębienie, w którym umieszcza się krzak, tak aby przykryć szyjkę korzeni ziemią. Przeprowadzane jest pierwsze podlewanie, a następnie gleba wokół jest nawilżana nie częściej niż raz w tygodniu i lekko.
Jeśli opady występują regularnie, nie ma potrzeby podlewania.
Większość hobbystów i profesjonalistów uprawia Sansevier jako roślinę doniczkową. Doskonale dostosowuje się do życia w pomieszczeniach. Najlepiej postawić doniczkę w słonecznym miejscu , ale odpowiednie jest nawet pomieszczenie z niewielkim oświetleniem.
Do sadzenia można użyć ziemi do sadzenia kaktusów lub dodać gruboziarnisty piasek do zwykłego piasku, aby zapewnić odpowiednią jakość drenażu, której potrzebują te rośliny.
Gleba może trochę wyschnąć między podlewaniami. Idealny pojemnik sansevier jest wykonany z gliny, ponieważ materiał jest porowaty, co powoduje, że gleba wysycha szybciej niż plastik.
Niektóre gatunki roślin rosną szybko, więc ich podział będzie musiał odbywać się co roku. Do sadzenia należy używać płytkiego, ale szerokiego pojemnika . Krzewy mają płytki system korzeniowy, ale dobrze rośnie. Gleba na dnie głębszego pojemnika dłużej zatrzymuje wilgoć, co prowadzi do zgnilizny korzeni.
Przeszczep przeprowadza się wiosną, w tym samym czasie można nawozić roślinę zbilansowanym składem (10-10-10 lub 8-8-8). Drugie karmienie stosuje się pod koniec sezonu wegetacyjnego, czyli w sierpniu. Roślin nie należy nawozić zimą.
Opieka domowa
Jeśli roślina jest uprawiana lub przesadzana w domu, warto umieścić ją w miejscu, w którym jak najdłużej jest umiarkowanie jasne lub rozproszone światło. Pozycję przed północnym oknem można uznać za dobrą . Chociaż roślina dobrze znosi brak światła, pomaga wydobyć kolor na liściach.
Zbyt dużo bezpośredniego światła słonecznego może spowodować żółknięcie krawędzi liści.
Upewnij się, że gleba całkowicie wyschnie przed podlewaniem , a następnie dobrze ją zwilż, aż woda przepłynie przez otwory drenażowe. Garnek należy opróżnić przed umieszczeniem go na spodku. Gleba nie powinna pozostawać wilgotna przez długi czas, zimą podlewanie ogranicza się do minimum.
Jak większość sukulentów, gromadzi wodę w liściach, więc sansevier szybko gnije w nadmiernie wilgotnej glebie.
Kwiat jest ceniony za swój ciekawy wygląd. Chociaż najpopularniejsza odmiana znana jest jako „język teściowej”, na oknach można spotkać inne równie atrakcyjne gatunki. Inne odmiany wyrastają w zwarte rozety i osiągają wysokość do 10 cm. Nawet przy minimalnej pielęgnacji roślina ta żyje i cieszy się przez wiele lat, a czasami wydaje się prawie niezniszczalna. Sansevier nadaje się do sadzenia na zewnątrz.
Najlepiej jest przesadzać kwiat i karmić go raz na 3 tygodnie przez całe lato. Zbyt dużo nawozu powoduje opadanie liści . Gdy roślina zakwitnie, warto uważniej się nią opiekować, punktualnie podlewać i wycierać kurz miękką, wilgotną szmatką. Jeśli jakiekolwiek pędy są uszkodzone lub zepsute, są odcinane od korzenia. Sadzenie kwiatu oznacza bardzo ostrożne postępowanie, aby nie uszkodzić korzeni.
Kilka rodzajów chwastów jest również poważnymi szkodnikami w uprawie kwiatów. Liście potrzebują wystarczająco dużo światła, więc wokół nie powinny rosnąć wyższe rośliny. Dotyczy to również trawy. Badania wykazały, że herbicydy są dość skuteczne w walce z tym problemem, ale mogą również zaszkodzić sansevierowi.
W przypadku uprawy w szklarni wymagane jest regularne odchwaszczanie terytorium w klombie.
Choroby i szkodniki
Pojawienie się szkodników i chorób jest często nieprzewidywalne. Nagle liście są rozdarte, narażone na ukąszenia owadów. Na zewnątrz jest to zwykle ślimak, który bardzo lubi sansevier. Aktywność tego stworzenia budzi się w nocy, jeśli sytuacja jest taka, piękno rośliny przestaje być widoczne. Większość szkodników jest widoczna gołym okiem, inne można zobaczyć tylko przez szkło powiększające.
Głównymi szkodnikami atakującymi kwiat są mączniaki i przędziorków. Żywią się rośliną, wysysając sok z liści. To z kolei powoduje więdnięcie i możliwy skurcz, jeśli problem nie zostanie usunięty na czas. Szkodzą również sansevierowi, czyniąc go bardziej podatnym na choroby i inne szkodniki.
Jeśli potraktujesz liście alkoholem, roztocza znikną. Pomaga również wysoka wilgotność, jednak proces ten należy dokładnie kontrolować, ponieważ możesz uszkodzić kwiat.
Łatwiej jest wyeliminować szkodniki niż choroby. Hodowcy roślin stosują kilka metod radzenia sobie z jednym i drugim. Pierwsza z nich jest mechaniczna lub ręczna, druga z użyciem środków ochrony chemicznej i biologicznej. Każda metoda ma swoje zalety i wady. W zależności od wielkości sadzenia mają określony poziom wydajności.
Choroby dotykające sansevier są zwykle izolowane, ale trudne do przezwyciężenia. Uszkodzenie następuje szybko i mocno. Organizmy chorobotwórcze to nie tylko grzyby, ale także bakterie i wirusy. Organizmy te zwykle współpracują z innymi, zwanymi wektorami. Do profilaktyki przed sadzeniem nasion potrzebny jest środek grzybobójczy lub bakteriobójczy.
Najlepszym sposobem dla miłośników roślin na uniknięcie szkodników jest użycie odpowiedniego sterylnego materiału do sadzenia. Regularne opryskiwanie pestycydami jest bardzo skuteczne w zwalczaniu szkodników.
Sansevier jest dotknięty głównie chorobami grzybiczymi, które z kolei wynikają z obecności wilgoci na liściach. Na liściach pojawiają się czerwono-brązowe punkciki. Mogą być widoczne białe pajęczyny, które później brązowieją i twardnieją. Hodowca musi podjąć środki zapobiegawcze: liście muszą pozostać suche, właściwe podlewanie, dobry drenaż.
Opuchnięte, śmierdzące liście są wynikiem zbyt dużego podlewania lub podlewania . Nadmiar wody powoduje pękanie komórek roślinnych wewnątrz liści, powodując wzdęcia i nieprzyjemny zapach. Konieczne jest usunięcie dotkniętych pędów i znormalizowanie planu nawadniania.
Brązowe liście są oznaką, że roślinie brakuje wilgoci . Brązowe końcówki mogą wskazywać na niespójne podlewanie. Nie usuwaj ich, ponieważ prowadzi to do bliznowacenia rośliny. Zamiast tego najlepiej trzymać się harmonogramu podlewania i pozwolić kwiatowi wyleczyć się sam.
Blizny są spowodowane zbyt częstym kontaktem z liśćmi dzieci i zwierząt. W takim przypadku blizny będą nieuniknione, ponadto wszelkie nieostrożne obchodzenie się z nimi powoduje pojawienie się blizny.
Zgnilizna u podstawy - zwykle pojawia się zimą z powodu zbyt dużego podlewania . Żadne leczenie w tym przypadku nie pomoże, jeśli wszystkie liście mają oznaki zgnilizny, nie można uratować rośliny, ale możesz spróbować odciąć sadzonki i ponownie rozmnożyć kwiat.
Czerwona plama rozprzestrzenia się na nowe liście krzewów w środku . Infekcja pojawia się i rozprzestrzenia, gdy jest wilgotno, ponieważ jest to środowisko najkorzystniejsze dla zarodników. Uszkodzenia są nierówne, czerwono-brązowe z żółtą obwódką. W warunkach wysokiej zachorowalności infekcja rozprzestrzenia się bardzo szybko. Jeśli krzew zostanie potraktowany fungicydem, wzrost w środku może zostać wznowiony, często z kilku pąków.
Zapobieganie chorobom sprowadza się do utrzymania suchych liści. Jeśli nie jest to możliwe, w celu złagodzenia objawów warto zastosować jeden z dostępnych fungicydów.
Zaraza południowa jest patogenem atakującym całą roślinę bez wyjątku, ale najczęściej można go zobaczyć na liściach. Pierwsze objawy są podobne do zmian martwiczych w pobliżu ziemi . Biała grzybnia jest gęsta, ma kształt wachlarza i można ją zobaczyć na ziemi lub liściach.
Zaatakowane obszary mają okrągły kształt i są początkowo białe, wielkości nasion gorczycy. Następnie nabierają ciemnobrązowego koloru i twardnieją. Grzybnia i sklerocja rosną jednocześnie z gniciem i więdnięciem łodygi.
Nicienie korzeniowe - zawsze można je zobaczyć u nasady . Zahamowanie wzrostu i więdnięcie rośliny towarzyszą problemowi w fazie rozwojowej ciężkiej infestacji. Jako środek zapobiegawczy warto używać sterylnej gleby.
Do głównych szkodników stawonogów tego gatunku roślin należą ćmy (robaki) i wciornastki.
Zarażenie gąsienicami jest łatwe do wykrycia, ponieważ robaki i ich odchody są zwykle dobrze widoczne gołym okiem. Uszkodzenie pojawia się jako dziury w środku lub na krawędziach liści. Często mylone z uszkodzeniem ślimaka.
Jedynym sposobem ustalenia, który szkodnik jest zaangażowany, jest znalezienie próbki.
Wciornastki są małymi owadami i można je rozpoznać w wieku dorosłym po długich frędzlach wokół obu par skrzydeł. Zainfekowane liście stają się zwinięte lub zniekształcone, ze srebrzystoszarymi liniami lub zrogowaciałymi obszarami. Wciornastki mogą dodatkowo przenosić wirusa infekującego rośliny ozdobne.
Reprodukcja
Sansevier jest bardzo łatwy do rozmnażania; stosuje się do tego 3 metody:
- pędy korzeniowe;
- posiew;
- odchodzi.
Z kłącza powstaje nowy kwiat, który ostatecznie rozprzestrzenia się silnie na najbliższym obszarze. Możesz także wyhodować go z nasion, jeśli je znajdziesz, ponieważ kwiaty nie wytwarzają jagód w domu, ponieważ nie ma zapylacza. Pomimo tego, że roślina ta rośnie w subtropikach i tropikach, świetnie czuje się w naszym kraju.
Do sadzenia będziesz potrzebować organicznej mieszanki jako gleby, miejsca z wystarczającą ilością światła i terminowego podlewania.
Rozmnażanie najlepiej wykonywać wiosną, ale lato i jesień nie są na to złe. Chociaż sansevier produkuje nasiona, zwykle rozmnaża się w naszym kraju przez korzenie. Aby podzielić, musisz usunąć całą roślinę z doniczki. Dwie części są od siebie oddzielone, warto działać bardzo ostrożnie, ponieważ liście mogły już się ze sobą przeplatać. Konieczne może być użycie ostrego noża lub nożyc ogrodowych do wycięcia kłącza.
Rozmnażanie liści nie jest preferowaną metodą, ale warto o tym wspomnieć. Hodowcy tego nie lubią, ponieważ jest to dość złożone, czasochłonne i nie zawsze skuteczne. Nóż do pracy musi być czysty i ostry. Po ścięciu liści należy pozostawić do wyschnięcia na kilka dni przed umieszczeniem w doniczce z ziemią i dobrym drenażem podłoża ogrodniczego. Takie cięcie trwa kilka miesięcy, aby wykiełkować, więc nie należy oczekiwać szybkich efektów. Ta metoda rozmnażania jest częściej stosowana, gdy roślina całkowicie umarła z powodu zgnilizny, gdy system korzeniowy staje się bezużyteczny.
Prawie nikt w naszym kraju nie rozmnaża tej rośliny nasionami, ponieważ bardzo trudno je zdobyć.
Z następnego filmu dowiesz się, jak dbać o sanseviera.