Króliki należą do rodziny roślinożernych. Pierwotnie były to dzikie zwierzęta. W pismach starożytnego Rzymu jest wzmianka o ich udomowieniu. Miłośnicy królików rozwinęli nowe rasy, a teraz króliki są hodowane do różnych celów: pozyskiwania mięsa, skór, puchu i jako zwierzęta domowe.
Rodzaje mięsa i ich opis
Hodowla skór mięsnych to trudna, ale dochodowa działalność, dlatego hodowcy stale poprawiają opłacalność i płodność ras. Hodowcy królików preferują duże zwierzęta, ważące 5-10 kg, uznając je za brojlery w celu szybkiego przyrostu masy i najdelikatniejszego mięsa.
Dziś możesz wybrać różne rasy do hodowli. Mięso szybko się rozwija. Do uboju można je przygotować już po trzech miesiącach, a do krycia - o czwartej. Posiadają cienką warstwę tłuszczu, która jest łatwo przyswajalna przez organizm ludzki. Nie osadza się w blaszkach miażdżycowych w naczyniach, a mięso odpowiada kategorii dietetycznej.
Gatunki mięsne mają wspólne cechy, które odróżniają je od innych odmian królików:
- korpus jest średniej długości w kształcie walca;
- klatka piersiowa szeroka, grzbiet między łopatkami a biodrami lekko wklęsły;
- głowa szeroka, lekko garbata, z dobrze rozwiniętymi policzkami;
- wielkość uszu waha się od 13 do 20 centymetrów w zależności od rasy;
- tylne nogi są mocne, a przednie nogi są długie i proste;
- różowe oczy, zwłaszcza u albinosów;
- istnieje elastyczne futro o średniej długości i różnych kolorach, duże skóry;
- króliki wcześnie dojrzewają, aktywnie przybierają na wadze;
- dostosować się do najcięższych klimatów;
- są przyjazne, mają spokojny charakter, zwłaszcza dorośli;
- nie zauważaj gwałtownej zmiany temperatury powietrza;
- średnia długość życia to 5-10 lat;
- racjonowanie wymaga stałego monitorowania.
Nie są kapryśni w jedzeniu, ale są bardzo żarłoczni. Pasza wymaga zbilansowania. Dorośli karmieni są 2 razy dziennie mieszankami paszowymi i przyprawiają je mieszanką zbożową, warzywami i warzywami korzeniowymi. Mokre i soczyste pokarmy są karmione ostrożnie, aby nie powodować biegunki. Stopniowo wprowadzane są nowe rodzaje pożywienia, suszy się świeżą trawę, a rośliny strączkowe moczy się przez 3-4 godziny. Pokrój potrawę na małe kawałki.
Zabrania się zamrażania żywności, a także karmienia żywności pleśnią lub zgnilizną. Nie przekarmiają, unikają otyłości i pozwalają im igraszki na wolności. Wymagany jest dostęp do czystej wody.
Króliki bordowe
Czerwony, słoneczny kolor uszatek przekazali im przodkowie angielscy, którzy zostali skrzyżowani z zającami. Takie zwierzęta po raz pierwszy wyhodowano w Burgundii na początku XX wieku. Zostali sprowadzeni do Rosji na początku lat 90. ubiegłego wieku. Futro jest jasno brązowe z odcieniami żółci. Sierść jest gęsta, krótka i sztywna, w dotyku przypomina luffę.
Przy odpowiedniej pielęgnacji rocznie produkuje się około 50 młodych o łącznej wadze około 2 centów. Dorastają i szybko przybierają na wadze - do 4,6 kg, rzadko - 5 kg.
Samce są większe i cięższe niż króliki; zbilansowana karma pomoże uniknąć otyłości. Wyróżniają się dobrym zdrowiem, chorują z powodu niedostatecznej dbałości o higienę żywności.
Czerwień nowozelandzka (NZK)
Wyhodowany na początku ubiegłego wieku w Ameryce i dopiero w latach 70. XX wieku stał się dostępny w Rosji. Początkowo miały ceglastą, czerwono-brązową barwę. Wyhodowali je, krzyżując trzy gatunki: flandry, rasy srebrnej i zające belgijskie. Zwierzęta są tak piękne i inteligentne, że są symbolem północnoamerykańskiego zajączka wielkanocnego. Sierść jest piękna i miękka, ale ze względu na splątanie trzeba ją codziennie czesać.
To najbardziej rasa wołowa . Po trzech miesiącach waży 2,5 kg, a pozostałe uszatki ważą o 300 g mniej. Dorosłe zwierzęta przybierają na wadze 5 kilogramów. Samice są większe, aby chronić potomstwo przed drapieżnikami. Miot liczy 9-13 szczeniąt w miocie. Rocznie sprowadza 40 młodych królików. Królik ma dużo mleka i młode rosną bez problemów.
Biel nowozelandzka (NZB)
Kolor biały uzyskuje się krzyżując albinosa nowozelandzkiego czerwonego z białymi olbrzymami. Maksymalna waga do 4,5 kilograma. Popularny ze względu na wysokiej jakości mięso dietetyczne, zdolność do przetrwania w każdych warunkach, wczesną dojrzałość i dużą ilość odchodów.
Mięsny baran
Rasa reprezentowana jest przez całą paletę odcieni: czarno-białą, białą, brązową i beżową. Główną różnicą w stosunku do pozostałych są obwisłe uszy, które dzięki mutacji stały się wizytówką rasy. Uszy osiągają do 0,5-0,7 m, kufa jest garbata, co nadaje zwierzętom podobieństwo do baranów. Po urodzeniu uszy stoją, ale w wieku 6 tygodni zaczynają opadać.
Dojrzały osobnik osiąga wagę 8 kilogramów, ale są rzadkie wyjątki - do 11 kilogramów.
Szczególną uwagę zwraca się na pielęgnację uszu. Hodowcy czasami zapinają je klipsami na głowie zwierzęcia dla wygody.
Flandre (belgijski gigant)
Jedna z najstarszych ras mięsnych i skórnych, opracowana we Flandrii, jest również największa. Pierwsza selekcja składała się z mniejszych przedstawicieli, czerwono-szarych z jasnymi obszarami i dużymi uszami. Współczesne okazy mają średnią wagę około 7 kg. Oddzielne uszatki ważą 10-12 kg. Żyją 5-8 lat, ale w parach dłużej niż single.
Wyglądają na niezgrabne i ogromne, ale w rzeczywistości są rozbrykane. Futro wysokiej jakości, jedwabiste, z połyskiem, wysokie, o długości 3,5 cm. Paleta kolorów - od białego, łupkowo-łupkowego, żółto-brązowego, przechodzącego w krem, po jasnoszary i stalowy.
Uszy mają podobny kształt do liścia łopianu, co nadaje Belgowi uroczy i przytulny wygląd. Królik wyróżnia się spokojem, bezpretensjonalnością, umiejętnością szybkiej aklimatyzacji. Z natury króliki są spokojne i zrównoważone, dobrze dogadują się ze zwierzętami, nie wykazują agresji. Za ich towarzyskość i przywiązanie do ludzi porównuje się je do psa. Uszatki dojrzewają późno, o 8 miesięcy. Płodność jest średnia - 6-7 dzieci, maksymalna - do 12.
Hichol
Francuska linia hybrydowa uzyskana przez genetyków pod koniec ubiegłego wieku. Umaszczenie waha się od biało-szarego do kolorowego nadruku: śnieżnobiały korpus oraz ciemny nos i uszy. Jest hodowany jako brojler: w ciągu trzech do czterech miesięcy zwierzęta przybierają do pięciu kilogramów i nadają się już do uboju. Ponieważ rasa jest hybrydą, nie może rozmnażać się naturalnie, tylko poprzez ręczne zapłodnienie. Przy naturalnym podejściu króliki nie są uważane za rasowe.
Przy zbilansowanej diecie dodawaj do 60 gramów dziennie. Przed ubojem ilość mięsa sięga 60% masy całkowitej. Kobiety żyją w towarzystwie dwóch lub trzech osób. Aby zapobiec walkom i agresji, mężczyźni są umieszczani pojedynczo. Po urodzeniu króliki potrzebują stałego dostępu do wody i diety uwzględniającej stan zdrowia rodzącej kobiety. Przy braku białka w pożywieniu i braku picia króliki zjadają swoje młode, uzupełniając niedobór białka i wody w organizmie.
W przypadku hodowli w gospodarstwie lub w domu w potomstwie znajdują się słabe, nieżywotne okazy, pozbawione głównych cech tego typu. Konieczna jest potrzeba krzyżowania różnych gatunków. Z jego pomocą eliminowane są wady rasy.
Szary olbrzym
Wyhodowany w latach 50-tych XX wieku w rejonie Połtawy, dzięki selekcji lokalnych królików niekrewnych z belgijskimi albinosami rasy Flanders. Od Belgów odziedziczyli wielkość, masę i duży szkielet, a od ukraińskich aborygenów - witalność, płodność, bezproblemowe krycie. Ważą 4-7 kilogramów, ale tylko kilka osiąga maksimum, średnia wartość to 5-6 kilogramów. W kolorze występuje kilka stref kolorystycznych: niebiesko-szara, brązowo-żółta, piaskowa i czarna. Ekstremalne temperatury są spokojne.
Króliki mieszkają w stadzie, w wolierze, nudzą się jeden po drugim. Króliki są płodne, rodzą 8-14 sztuk na okrol. Sami karmią dzieci, nigdy nie jedzą młodych. Krycie jest możliwe od trzech miesięcy, ale dla czystości rasy króliki pojawiają się dopiero po sześciu miesiącach. Po urodzeniu ważą 70-80 gramów, ale po czterech miesiącach osiągają 2,6-3 kilogramy.
Kalifornia
Owoc selekcji ras szynszyli, bieli himalajskiej i nowozelandzkiej. Spośród gatunków mięsnych najłatwiejszy do rozmnażania. Mają dobrą odporność, rzadko chorują. Przystosowany zarówno do niskich, jak i wysokich temperatur. Samce są aktywne, a samice przynoszą do miotu 8-12 młodych, które szybko zjadają masę. Zaleca się przygotowanie zwierząt do uboju po osiągnięciu od trzech do czterech miesięcy. Ich budowa jest delikatna, kręgosłup cienki. Dojrzały królik waży cztery i pół kilograma.
Zmartwychwstały (wspólne agouti)
Te gigantyczne króliki są wytworem pracy selekcyjnej niemieckich hodowców, osiągają dwanaście kilogramów i więcej. Grube futro jest cenione na równi z mięsem dietetycznym. Sierść jest krótka, nie więcej niż 4 cm, podszerstek nie wymaga strzyżenia.
Umaszczenie standardowe - zające - od szaro-żółtego do czarnego, biały, złoty i niebieski. Oczy są brązowe. Zające kupowane są wyłącznie od hodowców w wieku 3-4 miesięcy.
Może się to zdarzyć nie wcześniej niż po ośmiu miesiącach, ale niepożądane jest przyjmowanie dorosłych królików do samodzielnej reprodukcji.
Srebro europejskie
Króliki pochodzą z Francji, ale łatwo tolerują rosyjski klimat. Wczesne dojrzewanie i odporność na choroby. Dorosły królik waży od pięciu do siedmiu kilogramów. Mięso jest ubogie w błonnik, więc dobrze się sprzedaje. Są bardzo ekonomiczne w utrzymaniu: aby dodać 1 kg wagi dorosłemu królikowi, potrzebne są trzy kilogramy paszy.
Biały olbrzym
Przodkiem tych królików jest pochodzący z Belgii albinos rasy Flandrii, skrzyżowany z radziecką szynszylą, która dała mu doskonałe futro oraz szarym olbrzymem, który przenosił duże rozmiary. To olbrzymy albinosy o czerwonawych oczach i białym puszystym futrze. Aby zachować wszystkie cechy, należy okresowo wybierać. Odmiany europejskie i angielskie mają jasnoniebieskie oczy.
Z wyglądu przypominają dużą śnieżkę, ponieważ szata jest idealnie biała, bez cieni, śladów i zanieczyszczeń. Uszy są proste i szerokie, zaokrąglone na końcach, 1/4 długości ciała. Waga królików jest różna przez całe życie - od 4,8 do 5,8 kg. Dowodem na odpowiednio dobraną dietę i dobrą otłuszczenie jest obecność podwójnego podbródka u kobiet. Samce mają bardziej zaokrągloną głowę - to cecha rasy.
Główną zaletą tego gatunku jest to, że królik opiekuje się potomstwem i je karmi, nigdy go nie jedząc. Miot osiąga 7-9 sztuk.
Szynszyla radziecka
Jest wynikiem selekcji krajowego białego olbrzyma i francuskiej szynszyli. Zwierzęta są uważane za odporne na zimno, dlatego dobrze nadają się do północnych regionów Rosji. W ciągu trzech miesięcy odzyskują do trzech i pół kilograma, a dorosłe króliki ważą około sześciu. Słyną z wielokrotnych urodzeń w jednym miocie - ośmiu lub więcej królików.
Czarny brązowy
Tatarscy hodowcy skrzyżowali białego olbrzyma, flandry i wiedeńskiego błękitka i narodziła się ta rasa. W wieku dorosłym ważą od pięciu do siedmiu kilogramów. Potomstwo ma więcej niż osiem usznych uszu. Futro jest niejednorodne, kolor strefowy: grzbiet i głowa są czarne, a puszysty włos jest gładki niebieski.
Srebro
Praca rodowodowa rosyjskich hodowców z osobnikami czystorasowymi wyhodowanymi w Indiach i ulepszona we Francji, gdzie rasa została nazwana szampanem, doprowadziła do powstania srebrnych królików. Przywieziono ich do Rosji z Niemiec. Króliki te krzyżowano z lokalnymi rasami z regionu Tula i Połtawa. Waga sięga pięciu kilogramów, a niektóre dorastają do siedmiu. Wydajność uboju już za trzy do czterech miesięcy - około 60%.
Króliki rodzą się tylko 75 gramów. W wieku pięciu miesięcy zjadają cztery i pół kilograma. Miot jest na średnim poziomie, 8 sztuk w jednym miocie, ale samice mają dużo mleka i same karmią dzieci.
Belgian Ober
Prawdziwe znalezisko dla hodowców mięsa i skór, ponieważ jest to obecnie największa rasa na świecie. Królik dorasta do 12 kilogramów, królik - 8-10 kg. Są bardzo płodne - w jednym miocie jest 8-14 królików, dzięki czemu rocznie uzyskuje się 40 kg młodego mięsa i do 30 skór.
Bardzo szybko przybierają na wadze, dlatego dopuszcza się do uboju nie później niż 3-4 miesiące. W tym samym czasie kończy się ich intensywny wzrost, mięso staje się twarde, a dalsza pielęgnacja jest niepraktyczna.
Zwierzęta są spokojne i bardzo spokojne, dlatego często są wychowywane jako zwierzęta domowe. Spokojnie znoszą zimno, mają silną odporność.
Hiplus
W wyniku selekcji francuskiej otrzymaliśmy rasę, która poprawiła wszystkie najlepsze cechy swoich poprzedników: Kalifornijczyków i Nowozelandczyków. Selekcja trwała 30 lat. Efektem było zwiększenie liczby królików w miocie do dwunastu sztuk. Królik ma 10 sutków, więc bez problemu karmi dziesięć młodych.
Ponieważ jest to złożona hybryda, nie ma sensu kontynuowanie wyścigu przez dzieci - tracą one geny zebrane w tej rasie. Rolnicy kupują młode zwierzęta, karmią je i mordują. Zewnętrznie hiplus przypomina inne rasy królików, nie ma standardu kolorów. Sierść jest gruba, czasem biała, szara, czarna, ale zdarzają się osobniki dwukolorowe lub w cętki. Są podatne na stres.
Charakterystyka ras omszonych królików
Prace selekcyjne pozwoliły na stworzenie zwierzęcia o wysokiej zawartości puchu ze zwykłego królika.
Rasa puchata angora
Z anatolijskiego miasta Angora w Turcji kupcy przywieźli na Wyspy Brytyjskie kilka królików, które postrzegano jako piękne egzotyczne zwierzęta. Puszyste zwierzęta stały się modne, dekorowały domową menażerię króla Francji. Praktyczni Turcy wytwarzali len z puchu, który był na wagę złota. Angora przybyła do Rosji dopiero na początku XX wieku.
Kolor ma różne odcienie, w zależności od gatunku. Króliki są małe, głowa masywna, zaokrąglona i gęsto owłosiona. Uszy są proste, na końcu ozdobione frędzlami. Wyglądają jak puszyste kulki, ale po strzyżeniu ciało przybiera kształt walca. Tną co trzy miesiące. Objętość puchu sięga 92% całkowitego futra, wełna - 25 centymetrów. Puch jest puszysty, lekki, jedwabisty w dotyku. Waga zwierzęcia wynosi od 2 do 6 kilogramów. Jedno zwierzę daje od 500 g do 1,5 kg puchu rocznie. Wiele królików - 5-8 młodych na krąg.
Biały puszysty
Wyhodowany w regionie Kirowa w Rosji, w oparciu o angorę i puchate króliki z regionu. Selekcja koncentruje się na zwiększeniu puchu. Futro w 95% składa się z włosia puchowego, który jest elastyczny i lekki o długości od 7 do 15 centymetrów, nie zwija się w sploty, zachowuje swój kształt. Jedno zwierzę oddaje do 760 gramów puchu rocznie. Króliki są dość duże - do 5 kilogramów. W miocie jest 7 szczeniąt w miocie, rzadko dziesięć.
Są maksymalnie przystosowane do naszego klimatu, ale nie tolerują ciepła powyżej 28 ° C. Na południu kraju klatki i klatki na świeżym powietrzu należy zastąpić dołami, aby stworzyć chłodniejszy mikroklimat.
Oprócz puchu co roku od jednego królika z potomstwem otrzymują do 45 kilogramów mięsa i dobrych skór.
Lis polarny
Najstarsza rasa rosyjska. Zwierzęta są małe, ważą do czterech kilogramów, mają ciemnoszary kolor. Rocznie od jednego zwierzęcia uzyskuje się około 250 g puchu. Dobrze dostosowują się do klimatu i żerują, są bardzo odporne.
Odmiany futra
Rasy mięsno-skórne obejmują niektóre z ras już opisanych powyżej, ale są też gatunki, które oprócz mięsa koncentrują się na uzyskaniu wysokiej jakości skór.
Welon srebrny
Na terenie Tatarstanu w wyniku skrzyżowania ras sowieckiej szynszyli, białego olbrzyma, flandry i błękitu wiedeńskiego wyhodowano rasę welonowo-srebrną. Jest szara z subtelnym ciemnym wzorem woalu. Srebrny odcień pojawia się po pierwszym wylince, a wzór welonu po drugim. Puch ma ciemnoniebieski kolor. Standardowa waga to 4,5-4,8 kilograma.
Motyl
Ta angielska piękność o atrakcyjnej skórze, raczej małej, została wyhodowana na ziemiach mglistego Albionu, jako dekoracyjna. Rosyjscy hodowcy skrzyżowali ją z kilkoma większymi rasami: Flandrią i wiedeńskim błękitem, białym olbrzymem. Rezultatem były duże króliki, ważące do pięciu kilogramów, hodowane nie tylko na mięso, ale także na doskonałą skórę. Umaszczeniem dominującym jest biel, a cechą charakterystyczną rasy są czarno-brązowe plamy na szyi, uszach, nosie i środku grzbietu. W miocie jest do ośmiu królików.
Rex
Stara niemiecka elitarna rasa królików. Jest to puszyste futro z aksamitnym futrem, krótkie i gęste, jak plusz lub strzyżona wysokiej jakości owcza skóra. Kolorystykę reprezentują odcienie kasztanowe lub brązowe, rozcieńczone jaśniejszymi plamami. Jest to produkt naturalnej mutacji z rodzaju Flanders. Ceniony za piękną skórę. Cechą charakterystyczną tej rasy jest słabo rozwinięty wąs, który jest znacznie krótszy niż u innych królików. Ważą od trzech do pięciu kilogramów.
Są bardzo czułe i zabawne, dlatego często mieszkają w mieszkaniach jak zwierzęta domowe. Nie lubią mocnych aromatów, hałasu i wahań temperatury.
Niebieski Wiedeń
Jest to hybryda Flandrii i błękitu morawskiego i jest gatunkiem zagrożonym. Dumą rasy jest szaro-niebieski lub stalowy jednolity kolor, który uzyskuje po drugim wylince. Włosy są bardzo grube - 20 000 włosów na cm². Z powodzeniem imituje cenniejsze futro zwierząt futerkowych. Wskaźniki żywej wagi to około 5 kilogramów. Miot - 8-9 dzieci na okrol. Noworodki w wieku czterech miesięcy przybierają nawet trzy i pół kilograma.
Gronostaj
Ta rasa o korzeniach prostych szarych dzikich królików pojawiła się na rynku rosyjskim na początku ubiegłego wieku. Nazywa się tak ze względu na podobieństwo koloru skóry do koloru gronostaja. Białe króliki od urodzenia uzyskują ciemną pigmentację w ciągu miesiąca, a po sześciu miesiącach w pełni ukształtowany jest niezwykły kolor, znany z ciemnienia czubka nosa, uszu, łap i ogona.
Króliki są małe, ważą do czterech kilogramów. Odporne na choroby, wszystkożerne w diecie, szybko dostosowują się do każdych warunków. Króliki są płodne, w miocie jest około ośmiu dzieci.
Radziecki Marder
Rasa ta została wyhodowana w Armenii dzięki dwustopniowej selekcji. W pierwszym etapie skrzyżowano rosyjskiego gronostaja i sowieckiej szynszyli. Na drugim - otrzymane okazy z miejscowym, niebieskim ubarwieniem. Rezultatem są krótkowłose zwierzęta o cennej aksamitnej skórze, przypominającej kolor kuny. Są wysoko cenione za piękno skóry, ale mieszane kolory obniżają jakość skóry. Powstaje ciekawe przejście od podstawowego jasnobrązowego koloru do ciemniejszego odcienia w okolicy twarzy i nóg.
Futro dorosłych zwierząt charakteryzuje się dużą puszystością. Są średniej wielkości i ważą około czterech kilogramów. W miocie przypada 7 dzieci na okrol.
Lista zwierząt ozdobnych
Zwierzęta trzymane w domu jako zwierzęta domowe są uważane za ozdobne. Mają niską wagę - od 0,5 kg do 2. Są to bardzo czyste zwierzęta, liżące się jak koty.
Molt występuje co trzy miesiące. W tym okresie należy je rozczesać. Często na ciele pojawiają się łyse plamy, niektóre stają się całkowicie bezwłose, ale w ciągu tygodnia lub dwóch sierść odrasta.
- Gremlin . To zwierzę karłowate, które swoim wyglądem przypomina zabawkę dziecka. Samce są bardzo leniwe, a samice aktywne, czasem nawet trochę agresywne.
- Nieletni. Najmniejsza z ras domowych. Długość ciała - do 25 cm.
- Królik z głową lwa lub głowa lwa. Zwierzęta z długimi włosami wokół głowy, podobne do krasnali, z zabawnymi grzywkami i bokobrodami. Długość ciała kozłów wynosi 35 cm, uszów krótkowłosych 30 cm, są miniaturowe, waga - 1,3-1,7 kg.
- Hotot karłowaty. Wyhodowany w Niemczech, bardzo zabawny, delikatny i posłuszny. Szata śnieżnobiała jest gęsta, błyszcząca i cienka.
- Ćma karłowata . Niezwykłe ciemne umaszczenie: czarny, brązowy, niebieski, skórka miękka i błyszcząca.
- Minilop. Tubylcy z Holandii, bardzo urocze zwierzaki, o długiej, miękkiej i aksamitnej sierści w różnych kolorach: jednokolorowe, dwu- lub trójkolorowe.
- Lis karłowaty. Austriacka rasa miniaturowa o wadze około 1,5 kilograma. Króliki mają piękną grubą wełnę od 3 do 7 centymetrów, zwisającą płaszczem wzdłuż ciała, kolor jest czerwony, ale biały jest uważany za najlepszy. Pozwala się wyprasować.
- Krasnolud uszaty. Wielkość kociaka, imponująca, wytrzymała, nie reaguje na głośne dźwięki. Są bardzo przyjaźni, spokojni, delikatni. To najlepsze zwierzęta dla dzieci, które nie mają doświadczenia ze zwierzętami.
- Królewskie króliki karłowate lub rex. Wyhodowane we Francji nazywano je wówczas „castor rex”, co tłumaczy się jako „król bobrów”, ze względu na ich brązowe futro z czerwonawym odcieniem, przypominającym bobra.
- Kolorowy karzeł . Krótkowłosa, kolorystyka - czarno-ognista i czerwona satyna, futro jest miękkie i błyszczące, ma nieprzewidywalny charakter, potrafi być posłuszne i agresywne.
- Łysy królik Sphynx. Nie ma standardowej rasy tych zwierząt, rodzą się, zgodnie z hipotezą hodowców, w wyniku niewydolności genów. Naukowcy próbują znaleźć formułę na ich wygląd, ponieważ jest już na nie zapotrzebowanie. Ich zawartość jest taka sama jak ich futrzanych odpowiedników, nie wymagają specjalnej pielęgnacji, jest nawet plus - nie osypują się, ale okresowo pocierają skórę i przycinają pazury.
Jak wybrać?
Wybierając królika, zdecyduj, jakiego rodzaju produktu końcowego potrzebujesz: mięsa, skór, wełny czy puchu. Aby zdobyć puch, zwróć uwagę na rasę Angora, ale jeśli potrzebujesz dużej skóry, wybierz gigantyczną rasę. Sprzedam nowoczesne odmiany brojlerów do produkcji mięsa.
Tworząc fermy królików w Rosji, należy wziąć pod uwagę klimat regionu lęgowego, będą klatki na świeżym powietrzu lub warunki w klatce, bezpretensjonalność do karmienia, odporność genetyczna, doskonałe cechy matczyne są ważne.
- Wschodnioeuropejska część kraju, w której znajduje się region moskiewski, jest odpowiednia dla wszystkich ras. Umiarkowany klimat stwarza warunki dla najwyższej produktywności stada królików. Szczególnie popularna jest rasa wołowa o średniej plenności, która nie sprawia rolnikowi większych kłopotów. Na przykład francuski baran i elitarne króliki rasy białego olbrzyma, szynszyli, srebrnych, szarych olbrzymów. Króliki welurowe Rex są hodowane na skóry.
- W regionie Leningradu wybiera się najbardziej odporne króliki: szary olbrzym, flandry, biały olbrzym.
- W Rostowie , gdzie zima jest pochmurna, a lato suche, gorące i wietrzne, główne stado reprezentowane jest przez rasy motyli i szynszyli radzieckich, w mniejszym stopniu hodowane są szarego olbrzyma i srebrnego królika, występuje niewielki inwentarz białego olbrzyma podgatunku kalifornijskiego i nowozelandzkiego.
- Na terytorium Krasnodar preferowane są radzieckie szynszyle, białe i szare giganty, srebro, błękit wiedeński, czarno-brązowy i motyl.
Aby dowiedzieć się, jak wybrać rasy królików do gospodarstwa domowego, zobacz następny film.