Jarzębina (57 zdjęć): sadzenie i pielęgnacja w terenie otwartym, opis krzewu Sorbaria sorbifolia, rozmnażanie przez sadzonki

Dziś w domkach letniskowych coraz częściej można znaleźć rośliny ozdobne, które wymagają minimalnej pielęgnacji i prostych warunków utrzymania. Jedną z takich roślin jest jarzębina - znana jest ze swojej wyjątkowej mrozoodporności, a także bujnych białych kwiatostanów, które czynią z tej rośliny idealną roślinę miododajną. W tym artykule zapoznasz się z opisem jarzębiny, a także z zawiłościami sadzenia i pielęgnacji.

Funkcje:

Kwiczoł klinowaty (lub "Sorbaria sorbifolia") należy do roślin krzewiastych z rodziny Pink. Krzewy te mają wysokość do 3 metrów, a także rozłożystą i bujną koronę do 2,5 metra średnicy. Roślina otrzymała tę nazwę ze względu na podobny kształt liści rośliny z liśćmi jarzębiny zwyczajnej. Sam krzew polny składa się z kilku wyprostowanych pędów o grubości do 1-1,5 cm, na każdym pędzie może znajdować się od 3 do 20 lub więcej liści o długości do 28 cm Każdy liść zakończony pojedynczą płytką składa się z 12-23 małych liście o spiczastym pierzastym kształcie.

Kwiaty jarzębiny mają małą średnicę do 1,5 cm i są zebrane w wydłużone, piramidalne kwiatostany o długości do 30 cm. Ze względu na to, że każdy kwiat takiego popiołu polnego jest wyposażony w kilka długich pręcików, kwiatostany tej rośliny zawsze wyglądają bujnie i puszysto. Kwiczoł jest dziś aktywnie wykorzystywany w projektowaniu krajobrazu lub służy jako roślina miododajna. W rzadkich przypadkach na bazie jarzębiny wytwarza się preparaty lecznicze o działaniu antyseptycznym i przeciwbakteryjnym.

Popularne odmiany

Ogrodnicy najczęściej używają 3 odmian jarzębiny.

  • „Sam”. Jest to najpopularniejsza odmiana jarzębiny - jest zwykle używana do formowania żywopłotów w ich letniskowej chatce. Taka roślina ma średnią wysokość 0,8-1,2 metra. Różni się od innych gatunków małymi zielonymi liśćmi z przyjemnym beżowym odcieniem, a także długimi kwiatostanami z kremowymi pąkami.
  • „Pallas”. Również popularna odmiana najczęściej spotykana na Syberii. Jest nieco wyższy od jesionu polnego „Sam”, ma mocniejszy system korzeniowy, lepiej znosi zimno i długotrwałą suszę. Główną zaletą tej odmiany nie jest kolor liści, ale wygląd kwiatostanów o dużych i lekko różowawych kwiatach.
  • Pink Hopi. Kwiczoł tej odmiany ma niesamowicie bujną i gęstą koronę, w której liście są bliżej środka, jakby pokryte złotem, a na samych wierzchołkach są bladoróżowe. Jest to dość wysoka roślina, która może dorastać do 1,7 metra wysokości. Główną zaletą jest wysoka odporność na mróz i brak konieczności częstego przycinania.

Jak sadzić?

Proces sadzenia kwaszonki jarzębiny składa się z kilku etapów.

Przygotowanie sadzonek

Początkujący ogrodnicy zwykle używają sadzonek lub małych krzewów polnych zakupionych w sklepach botanicznych lub na targowiskach ogrodniczych. Przed posadzeniem sadzonek w stałym miejscu należy usunąć z nich wszystkie wysuszone gałęzie i sprawdzić integralność systemu korzeniowego. Należy sadzić sadzonki do 15-20 cm wysokości, przy czym na każdym pędzie powinno znajdować się kilka młodych pąków, a sam pęd powinien mieć mocne korzenie.

Przygotowanie miejsca lądowania

Kwicz na szczęście należy do krzewów ogrodowych, które mogą zakorzenić się w niemal każdych warunkach środowiskowych. Może to być zacienione miejsce lub otwarta przestrzeń, która będzie stale oświetlana przez słońce. Jeśli popiół polny jest odporny na słońce, silny wiatr może bardzo zaszkodzić tej roślinie - połamać gałęzie, wypędzić owady zapylające i wpłynąć na wzrost korony drzewa. Aby tego uniknąć, ogrodnicy nie zalecają sadzenia kwicza na całkowicie otwartych terenach lub zapewniają solidne podparcie do mocowania pnia i gałęzi krzewu.

Wybór gleby

Sadząc kwiczołowate jarzębina na otwartym terenie nie należy martwić się składem gleby w miejscu lądowania. Ten krzew rośnie na prawie każdej glebie. Mimo to trawa polna uwielbia przede wszystkim bogate w witaminy i minerały gliny o neutralnej lub słabej kwasowości (ze wskaźnikiem do 6-7). Ponadto gleba musi mieć dobrą przepuszczalność wody i powietrza. Spełnienie wszystkich tych warunków wpłynie bezpośrednio na blask korony krzewu, obfitość i czas kwitnienia, a także odporność popiołu polnego. Czasami wskazane jest dodawanie torfu lub piasku do koła pnia tej rośliny - stymuluje to wzrost pędów korzeni.

Jeśli mówimy o uwilgotnieniu gleby, kwiczoł preferuje obfite podlewanie, ale stagnacja wody w przypadku takiej rośliny jest również niepożądana - dlatego w dole sadzeniowym zawsze organizowana jest warstwa drenażowa.

Proces sadzenia

Kwitnące jarzębiny sadzi się zwykle wczesną wiosną przed okresem wypływu soków lub już jesienią po opadnięciu liści. Eksperci radzą sadzić roślinę wiosną - do następnej zimy powinna mieć czas na prawidłowe ukorzenienie.

  • Aby zasadzić krzak kwiczołowy, należy wykopać dołek o głębokości 40-50 cm i średnicy 70-80 cm Dobierając rozmiary kieruj się kształtem korzeni rośliny.
  • Zapewnij warstwę drenażową o grubości 5-7 cm na dnie wykopu.
  • Przygotuj mieszankę gleby do sadzenia rośliny. Powinien składać się z darni, piasku, próchnicy, kompostu i nawozów mineralnych.
  • Sprawdź korzenie rośliny pod kątem integralności, a następnie umieść kwiczoł w dołku tak, aby znajdowały się w różnych kierunkach i nie pękały.
  • Przygotowaną glebą wypełnić wszystkie dołki między korzeniami w dołku tak, aby kołnierz korzeniowy krzewu borówki polnej wzniósł się kilka centymetrów nad poziom gruntu. Niektórzy ogrodnicy zalecają zorganizowanie specjalnej glinianej zjeżdżalni w kręgu pnia w pobliżu krzewu, aby zapobiec gromadzeniu się wilgoci w pobliżu korzeni.
  • Ziemny krąg przy pniu jest lekko zagęszczony i podlewany 1-2 wiadrami osiadłej wody. Następnie należy przeprowadzić mulczowanie.

Jak właściwie o nie dbać?

Pielęgnacja jarzębiny składa się z 5 oddzielnych punktów, z których każdy wymaga ostrożnego podejścia. Ogólnie rzecz biorąc, kwiczoł może zdziałać świetnie bez starannej pielęgnacji, ale ta ostatnia wpłynie na wygląd rośliny i jej zdrowie.

Podlewanie

Kwiczoł jarzębinowy jest w stanie przez pewien czas wytrzymać suszę, należy jednak do roślin ogrodniczych preferujących regularne i obfite podlewanie. Nadmierne podlewanie będzie dużo bardziej korzystne niż brak wody i wysychanie gleby. To właśnie dzięki zamiłowaniu do wilgoci kwiczoł w warunkach naturalnych występuje przy zbiornikach wodnych i rzekach. Podlewanie kwicza jarzębiny powinno odbywać się co najmniej 2-3 razy w miesiącu, jeśli mówimy o już dorosłym krzewie z własnym systemem korzeniowym. Jeśli jest to młoda roślina lub nowo posadzona sadzonka, podlewanie należy wykonywać częściej i stale monitorować, czy ziemia w pobliżu koła pnia rośliny nie wysycha.

Kwiczoł należy podlewać obficie w okresach suszy - przynajmniej raz na kilka dni. W pewnym momencie jarzębina, w zależności od wieku, może mieć od 1 do 3 10-litrowych wiader wody. Podczas każdego podlewania należy poluzować glebę w kręgu przy pniu - pozwoli to na szybsze wchłanianie wody do gleby.

Przycinanie

Kwiczoł, zwłaszcza jarzębina, odznacza się bardzo szybkim tempem wzrostu i może kilkakrotnie w ciągu kilku sezonów zwiększyć średnicę korony. Aby zachować określony wygląd rośliny, ogrodnicy uciekają się do dekoracyjnego przycinania. Sam zabieg należy przeprowadzić latem i wiosną. Przycinanie wellness przeprowadza się nie wcześniej niż 3 lata po posadzeniu krzewu na otwartym terenie. Procedura ta polega przede wszystkim na przycinaniu suchych, chorych i połamanych gałęzi. Podobny zabieg w łagodnej formie można przeprowadzić wiosną, po każdym zimowaniu rośliny.

Proces przycinania nie powinien powodować żadnych niedogodności dla jarzębiny - w niektórych przypadkach ozdobne przycinanie jest dozwolone do 4 razy w ciągu 1 sezonu.

Zimowanie

Kwacznik jarzębiny należy do roślin tolerujących nawet najniższe temperatury. W swoim naturalnym środowisku krzew ten jest w stanie wytrzymać nawet najcięższe zimno do -30 stopni. Taka mrozoodporność sprawia, że ​​roślina ta jest idealnym kandydatem do sadzenia na Syberii i na środkowym pasie. Ponadto kwiczoł dorosły nie będzie potrzebował dodatkowego schronienia. Tylko chore lub niedawno posadzone sadzonki tego krzewu przykrywa się świerkowymi gałęziami, aby bezboleśnie przetrwać zimę.

Ważnym momentem w zimowaniu kwiczołka jarzębiny jest usuwanie z pędów zaschniętych kwiatostanów, które mogą stać się doskonałym miejscem zimowania owadów i szkodników. Z tego samego powodu wszystkie opadłe liście wokół krzewu są usuwane i spalane przed początkiem zimy. Takie liście mogą stać się domem nie tylko dla niebezpiecznych szkodników, ale także dla chorób grzybiczych lub wirusów.

Top dressing

Aby korona jarzębiny wyglądała bujnie i zdrowo, roślina ta powinna być regularnie karmiona. Warto powiedzieć, że kwiczoł w przeciwieństwie do wielu roślin ogrodniczych nie jest wybredny co do rodzaju opatrunku - doskonale wchłania zarówno nawozy mineralne, jak i organiczne . W okresie wiosennym do gleby w pobliżu krzewu wprowadzane są nawozy azotowe w celu pobudzenia wzrostu korzeni i młodych pędów. Latem w celu zwiększenia liczby kwiatostanów i wydłużenia okresu kwitnienia kwiczoł można karmić azotanem sodu. Jesienią, aby wzmocnić odporność przed okresem zimowym, najlepiej karmić się w postaci superfosfatu.

Transfer

Jeśli krzew jarzębiny za bardzo urósł i koliduje z sąsiednimi roślinami lub krzew ten został posadzony na niewłaściwym miejscu, ogrodnik decyduje się na przesadzenie rośliny w nowe stałe miejsce. Lepiej jest przeprowadzić samą procedurę przeszczepu wiosną (lub wczesną jesienią), nie więcej niż 1 raz w ciągu 3 lat. Tak może wyglądać proces przeszczepu. Tutaj taka metoda rozmnażania popiołu polnego zostanie w przybliżeniu opisana jako dzielenie krzewu, które zwykle przeprowadza się właśnie podczas przeszczepu tej rośliny.

  • Na wybranej działce (z dala od drzew i skarłowaciałych roślin) wykopuje się dołek o wymiarach 70 na 70 cm i głębokości pół metra.
  • Na dnie wykopu układa się warstwę drenażową o grubości około 5-7 cm. Jako drenaż wykorzystuje się łamaną cegłę, kruszony kamień lub kamyki.
  • Mieszanka gleby jest przygotowywana do przeszczepu roślin. Skład takiej gleby powinien obejmować kompost, ziemię darniową, próchnicę i nawozy mineralne do roślin ogrodniczych.
  • Zarośniętego dorosłego kwicza należy starannie wykopać, a korzenie oczyścić z ziemi. Następnie system korzeniowy krzewu dzieli się na kilka bulw z pełnymi dorosłymi pędami. Każda sesja musi mieć pąki.
  • Do oddzielenia systemu korzeniowego służy ostry nóż ogrodowy. Aby w odciętych miejscach krzewy nie gniły ani nie wysychały, miejsca cięcia są obrabiane pokruszonym węglem drzewnym i stymulatorem tworzenia korzeni.
  • Podzielone krzewy sadzi się w nowych miejscach, tak aby zachować między nimi odległość co najmniej 1 metra.
  • Wszystkie dołki z nowymi krzewami są obficie podlewane osiadłą wodą (o temperaturze pokojowej) i przykrywane ściółką. W nadchodzącym roku rośliny te będą wymagały większej uwagi pod względem podlewania i karmienia.

Metody reprodukcji

Podczas rozmnażania rośliny ogrodowej, takiej jak jarzębina, ogrodnicy zwykle używają tylko trzech metod: sadzenia, dzielenia krzewu i usuwania krzewu.

Sadzonki

Ta opcja hodowlana jest zwykle wybierana przez początkujących ogrodników - jest najprostsza i powoduje minimalne uszkodzenia krzewu macierzystego.

  • W połowie wiosny z wierzchołków gałęzi dorosłego kwicza ścinane są młode pędy do 25 cm długości, można wybrać zarówno sadzonki całkowicie zielone, jak i już zdrewniałe gałęzie.
  • Aby pobudzić wzrost korzeni sadzonek w nowym miejscu, umieszcza się je na jeden dzień w roztworze stymulatora tworzenia korzeni. Następnie każde cięcie należy sadzić w oddzielnym małym pojemniku ze standardową ziemią łąkową (do gleby można dodać trochę piasku).
  • Alternatywnie, sadzonki można sadzić na zewnątrz w małych zagonach. Jeśli jednak takie lądowanie nastąpi jesienią, będą potrzebować dodatkowego schronienia w postaci słoików lub plastikowych butelek.
  • W ciągu następnego miesiąca wszystkie sadzonki są obficie podlewane. Gdy tylko zauważysz nowe zielone liście lub pęczniejące pąki na pędach, sadzonka jest sadzona w stałym miejscu zgodnie ze standardową procedurą sadzenia.

Dywersja

Ogrodnicy, którzy chcą poświęcić minimum wysiłku na szybkie rozmnożenie trawy polowej, zwykle stosują metodę taką jak dywersja. Sugeruje, że wiosną lub wczesnym latem kilka z najsilniejszych pędów kwicza jest zginanych do ziemi, zabezpieczonych spinką i przykrytych ziemią. W tym przypadku czubek pędu pozostaje nad ziemią. W miejscu pokrycia pędu ziemią należy wykonać niewielkie nacięcie. Powinno być również kilka młodych pąków. Pozwoli to roślinie ukorzenić się i do końca lata uzyskać pełnoprawny młody krzew z własnymi pędami korzeniowymi.

Najważniejszą rzeczą w procesie takiej reprodukcji jest dbanie o warstwy w taki sam sposób, jak o krzew macierzysty. Przeszczepienie nowego krzewu na stałe miejsce (czyli oddzielenie go od krzewu macierzystego) można przeprowadzić tej samej jesieni lub w pierwszych miesiącach przyszłej wiosny.

Choroby i szkodniki

Wszystkie odmiany kwiczów to rośliny ogrodowe o doskonałej odporności na większość powszechnych chorób. Wynika to z dużej zawartości fitoncydów w pędach tej rośliny, które skutecznie chronią kwiczoł przed chorobami grzybiczymi, a nawet szkodnikami. Jeśli na kwiczu zasiedlają jakieś szkodniki, to najczęściej jest to przędziorek lub zwykła zielona mszyca. Kleszcza można rozpoznać po charakterystycznej szarej pajęczynie, pokrywającej kwiatostany lub pojedyncze liście. Szkodnik ten spowalnia wzrost rośliny i zapobiega przedostawaniu się światła słonecznego do liści kwiczowca, co prowadzi do wysuszenia pędów, a nawet śmierci całej rośliny. Zielona mszyca obkurcza liście borówki polnej i pije z nich wszystkie soki. Zwykle prowadzi to do śmierci zielonych i jeszcze młodych pędów tego krzewu.

W walce z takimi szkodnikami zaleca się stosowanie zwykłych preparatów owadobójczych. Najpopularniejsze i niedrogie obecnie to Fitoverma i Mitaka. Leczenie tymi lekami należy prowadzić ściśle według instrukcji. Najstraszniejszą chorobą kwicza jest wirusowa mozaika. Początkowo wirus ten obejmuje tylko pojedyncze liście rośliny, ale bardzo szybko rozprzestrzenia się na całą koronę.

Wirus jest wyrażany w częstych plamach gradientu na liściach kwiczowca. Niestety krzew zainfekowany tym wirusem nie jest już poddawany leczeniu. Eksperci zalecają natychmiastowe zniszczenie rośliny i dezynfekcję gleby w miejscu jej wzrostu.

Użyj w projektowaniu krajobrazu

W projektowaniu krajobrazu jarzębina jest używana nie tylko ze względu na bujne kwiatostany. Ta roślina ma unikalne liście, które zmieniają kolor w zależności od aktualnej pory roku. Na przykład młode liście tej rośliny mają bardzo delikatny różowawy odcień cytryny . Latem odcień staje się jasnozielony pod wpływem słońca, jesienią taka borówka zmienia się w bogaty bordowy kolor, który wygląda uroczo na tle innych roślin.

Najczęściej kwicze tego typu wykorzystywane są jako żywopłot lub w celu skupienia uwagi na poszczególnych obiektach krajobrazu. Indywidualne kwicze często można spotkać również w projektowaniu domków letniskowych - tutaj pełnią one rolę centrum kompozycyjnego całego ogrodu czy kwietnika. Roślinę tę najlepiej komponuje się z bylinami i iglakami (tuja, bz, irga), ale może stworzyć przyjemny kontrast z nisko rosnącymi roślinami jednorocznymi, takimi jak nagietki, bratki czy petunie.

Aby uzyskać informacje na temat prawidłowego sadzenia jarzębiny, zobacz następny film.