Lilie krzaczaste (32 zdjęcia): sadzenie i pielęgnacja krzewów kwiatowych na otwartym polu. Nazwy i opisy klas wysokich i innych

Lilia krzewiasta to cenne marzenie wielu początkujących kwiaciarni i ogrodników-amatorów. Rzeczywiście, bujne czapki wielu kwiatów w roślinach często określanych pod wskazaną nazwą budzą podziw. Jednak doświadczeni hodowcy kwiatów zaprzeczają istnieniu tego typu lilii, a niezwykłą strukturę roślin wyjaśniają zupełnie inne przyczyny. Co jest tak atrakcyjnego w lilii, która nazywa się krzewem, jakie są jej cechy, jak sadzić i hodować taką roślinę - porozmawiamy w tym artykule.

Czy istnieje lilia krzewiasta?

Lilie zgodnie z opisem botanicznym to bulwiaste byliny zielne o liściastych łodygach. Część nadziemna w nich, podobnie jak w innych roślinach zielnych, obumiera pod koniec sezonu wegetacyjnego. Wraz z początkiem następnego sezonu wegetacyjnego z budzących się cebulek lilii rozwijają się zielone łodygi.

Zwyczajowo krzewy określa się jako nietrawiaste lub zdrewniałe byliny, w których część nadziemna pozostaje żywa w okresie spoczynku. Pod koniec okresu spoczynku z części nadziemnej powstają nowe pędy w krzewach. Takie procesy można zaobserwować na przykładzie owoców róży, agrestu.

Biorąc pod uwagę te i inne cechy bulwiastych bylin zielnych i drzewiastych, można śmiało powiedzieć, że lilia nie jest krzewem z naukowego punktu widzenia. W związku z tym lilie krzewiaste, jako niezależny gatunek, nie mogą istnieć .

Jednocześnie wielu ogrodników-amatorów często używa określenia „lilie krzewiaste” w odniesieniu do roślin o bardzo nietypowym wyglądzie. Takie lilie uderzająco różnią się od innych przedstawicieli tego rodzaju większym rozmiarem, nienaturalnie pogrubioną, wytłaczaną i gęstą łodygą. Jednak ich najbardziej uderzającą cechą jest niezwykle duża liczba kwiatów i pąków. Tak więc na jednej szypułce może być od 40 do 100 lub więcej.

Wizualnie „czapki” kwiatowe takich lilii przypominają bardzo bujny objętościowy krzew, co częściowo wyjaśnia pochodzenie nieoficjalnej nazwy roślin - „krzew”. Ich kwiaty i rozmiary pąków są często imponująco duże.

Przyczyną tych przemian jest fascynacja , niezwykłe zjawisko, w którym łodygi i szypułki rośliny rosną razem. W rezultacie powstaje jedna główna łodyga - pogrubiona i lekko spłaszczona.

U góry może podzielić się na kilka krótkich gałęzi z licznymi kwiatami i pąkami.

Naukowcy identyfikują kilka głównych przyczyn tego zjawiska. Uważa się, że fascynacja może nastąpić w wyniku mechanicznego uszkodzenia cebulki lub punktu wzrostu (stożka wzrostu) w okresie wegetacji roślin.

Inne powody to:

  • uszkodzenia przez szkodniki lub patogeny infekcji wirusowych i bakteryjnych;
  • predyspozycje genetyczne rośliny (wady i zaburzenia na poziomie genetycznym);
  • wpływ promieniowania słonecznego.

Również zdaniem naukowców naruszenie warunków uprawy lilii (wysoka wilgotność, nadmierne karmienie, niewłaściwe oświetlenie, nieodpowiednie warunki temperaturowe) może wywołać początek fascynacji.

Należy zauważyć, że w żadnym wypadku nie wszystkie odmiany lilii są podatne na fascynację. Może się rozwinąć w zdrowych roślinach zupełnie nieoczekiwanie, bez wyraźnego powodu. Jednocześnie nie można go celowo nazwać.

Odmiany mogą ulec zmianie

Według doświadczonych ogrodników niektóre odmiany lilii są najbardziej podatne na rozwój fascynacji. W szczególności te niezwykłe zmiany często występują u niektórych przedstawicieli grupy „azjatyckich hybryd”. Poniżej znajduje się lista odmian wykazujących dużą skłonność do rozwijania fascynacji.

  • El Divo to kwitnąca odmiana należąca do grupy mieszańców LA. Średnia wysokość dorosłych roślin wynosi 110-130 centymetrów. Kwiaty osiągają średnicę 18-20 centymetrów. Kolor kwiatów jest monochromatyczny, intensywnie żółty. Początek kwitnienia to czerwiec-lipiec.
  • Marlena to obfita i stosunkowo bezpretensjonalna odmiana azjatyckiej grupy hybrydowej. Odporny na zimno. Rośliny osiągają około 100-110 centymetrów wysokości. W okresie kwitnienia tworzy liczne pąki. Kwiaty - duże (średnica 15-20 cm), delikatny biało-różowy kolor, z subtelnym przyjemnym aromatem.
  • Graffity to bezpretensjonalna, odporna na zimę, wielkokwiatowa odmiana należąca do grupy mieszańców azjatyckich. Wysokość dorosłych roślin to około 100 centymetrów, średnica kwiatów to 17-18 centymetrów. Kolor kwiatów jest słonecznożółty z jasnoczerwoną plamką.
  • Spring Pink to bardzo efektowna i podatna na fascynacje odmiana frotte. Wysokość dorosłej rośliny może osiągnąć 50-100 centymetrów. Rozmiary kwiatów wahają się od 12 do 15 centymetrów średnicy. Kolor kwiatów jest bladoróżowy z małymi fioletowymi plamkami. Lilie zaczynają kwitnąć pod koniec czerwca i na początku lipca.

Lądowanie

Lilie ze skłonnością do fascynacji najlepiej sadzić na otwartych, nasłonecznionych terenach. Przy braku oświetlenia rośliny kwitną mniej efektywnie. Doświadczeni ogrodnicy zalecają sadzenie takich lilii w miejscach, w których będą oświetlane słońcem przez co najmniej 5-6 godzin dziennie.

Miejsce do sadzenia roślin powinno być niezawodnie chronione przed przeciągami i silnymi wiatrami. Ponadto woda nie powinna stagnować w tym zakątku ogrodu.

Gleba w miejscu sadzenia powinna być luźna, dobrze przepuszczalna. Grzbiety o ciężkich glebach gliniastych należy najpierw wykopać, dodać torf, próchnicę liści lub piasek.

Zaleca się sadzenie cebul we wrześniu-październiku. Umożliwi to pomyślne ukorzenienie się materiału do sadzenia na początku nowego sezonu wegetacyjnego. Dozwolone jest lądowanie w okresie kwiecień-maj.

Zaleca się wstępne zdezynfekowanie cebulek, umieszczając je w pojemniku z jasnoróżowym roztworem nadmanganianu potasu na pół godziny.

Uszkodzone łuski i korzenie, jeśli występują, należy ostrożnie usunąć przed sadzeniem.

Cebule sadzi się w dołach na głębokość trzykrotnie większą od ich średnicy. Na dnie otworów układa się wstępnie mieszaninę popiołu drzewnego i czystego piasku rzecznego. Odległość między dołami powinna wynosić co najmniej 35-40 centymetrów.

Niektórzy ogrodnicy przed sadzeniem rozlewają doły roztworami grzybobójczymi. Środek ten pozwala zmniejszyć ryzyko zakażenia materiału nasadzeniowego chorobami grzybiczymi.

Żarówki umieszcza się pionowo w dołach, delikatnie prostując ich korzenie i lekko wciskając je w poduszkę z popiołu. Po posadzeniu cebulki ostrożnie przykrywa się ziemią ogrodową. Miejsce sadzenia jest dobrze podlewane i ściółkowane słomą, próchnicą liściową lub torfem.

Sadzenie (przesadzanie) dorosłych roślin odbywa się za pomocą glinianej grudki. Jeśli na liliach są kwiatostany, są one odcinane. Pozwoli to zachować siłę rośliny wymaganą do adaptacji.

Funkcje pielęgnacyjne

Główną pielęgnacją roślin jest regularne podlewanie, terminowe nawożenie, spulchnianie i ściółkowanie gleby. Lilie, które mają predyspozycje do fascynacji, wymagają szczególnej uwagi w okresie kwitnienia.

Podlewanie bylin przeprowadza się 1 raz w ciągu 2-3 dni. W pochmurne i chłodne lata częstotliwość podlewania zmniejsza się do 1 raz w ciągu 7-8 dni. Rośliny należy podlewać tylko osiadłą wodą. Podczas podlewania strumień wody powinien być skierowany pod roślinę, aby spray nie uderzał w liście i kwiaty.

Te rośliny dobrze reagują na żerowanie. Pierwszy z nich odbywa się wiosną - po stopieniu się śniegu. W tym okresie kwiaty są karmione roztworem dziewanny (1 litr na wiadro wody) lub azotanem amonu (35-40 gramów środków na wiadro wody).

Nawóz wierzchni jest niezwykle niezbędny podczas tworzenia pąków i podczas kwitnienia. Na tym etapie lilie są karmione kompleksami fosforowo-potasowymi. Tak skuteczne nawozy jak Fertika Lux czy Kemira Lux pomogą w utrzymaniu obfitego i ciągłego kwitnienia.

W drugiej połowie sierpnia zaleca się karmienie bylin podwójnym superfosfatem. Pożywkę przygotowuje się w ilości 20 gramów na 10 litrów wody.

Po każdym podlewaniu powierzchnię gleby wokół roślin należy lekko poluzować i ściółkować słomą, trocinami lub torfem.

Procedury te pomogą utrzymać optymalną wymianę powietrza w glebie i zapobiegną utracie wilgoci w glebie.

Zalecenia

Należy pamiętać, że do karmienia roślin, które uległy fascynacji, stosuje się zwiększone dawki nawozów. Pożądane jest karmienie kwitnących bylin raz na 7-10 dni. Zaleca się stosowanie specjalnych kompleksów do kwitnienia roślin cebulowych jako nawozu pogłównego.

Lilia krzewiasta może pękać pod ciężarem pąków i wielu dużych kwiatów. Z tego powodu konieczne jest terminowe zapewnienie zakładowi niezawodnego i stabilnego wsparcia. Ponadto doświadczeni ogrodnicy zalecają, aby nie zaniedbywać usuwania nadmiaru pąków i kwiatów.

Roślinę kwitnącą należy chronić przed przeciągami i wiatrem, które mogą powodować opadanie pąków i więdnięcie kwiatów. Ponadto silne podmuchy wiatru mogą poważnie uszkodzić byliny.

Należy zauważyć, że fascynacja to rzadkie i nieprzewidywalne zjawisko, którego wystąpienia nie da się przewidzieć. Niektóre odmiany lilii mogą być na nią narażone raz lub kilka razy w ciągu swojego życia, inne nigdy.

Najczęściej w następnym roku po powięzi rośliny rozwijają się i kwitną w zwykły sposób.

Aby uzyskać informacje na temat pielęgnacji lilii krzewów, zobacz następny film.