Cercis jest powszechnie znany jako szkarłat. Uznawana jest za jedną z najbardziej ozdobnych roślin - zyskała sławę dzięki jasnemu i niezwykłemu kwitnieniu, które naprawdę zachwyca swoim urzekającym pięknem.
Opis
W naturze kanadyjski szkarłat rośnie w Ameryce Północnej od Nowego Jorku po Florydę, rośnie w Nebrasce, Teksasie, a także w Iowa i Mexico City. W formie uprawnej jest szeroko rozpowszechniony na wybrzeżu Morza Czarnego, występuje w Tbilisi, Erewaniu, Baku, a także na Ukrainie. Może rosnąć w Azji Środkowej.
Ambrozja jest rośliną liściastą o dobrej odporności na zimę. Kultura stała się powszechna w ogrodnictwie i projektowaniu krajobrazu. Należy do rodziny roślin strączkowych.
Cercis rośnie w postaci drzewa lub krzewu, ma koronę w kształcie namiotu. W sprzyjających warunkach klimatycznych dorasta do 12-18 m. Pień i gałęzie pokryte są ciemnoszarą, prawie czarną korą. Młode pędy mają czerwono-bordowy odcień.
Blaszki liściowe są sercowate, lekko wydłużone, ostro zakończone. Lekko owłosione poniżej. Na początku wiosny liście kwitną w jasnozielonych kolorach, latem ciemnieją, a wraz z nadejściem jesieni bawią się czerwonymi i bordowymi odcieniami.
Kwitnienie przypada na drugą połowę kwietnia - pierwszą dekadę maja. Kwiaty o długości 1,5-2 cm są pomalowane na kolor różowo-liliowy lub jasnoróżowy. Zbierane w wolumetrycznych wiązkach po 5-8 sztuk. Owocowanie rozpoczyna się pod koniec września - początek października. Owoce wyglądają jak fasola o długości 6-10 cm i szerokości 2-2,5 cm, mogą zwisać z gałęzi przez kilka lat. Nasiona owalne, długości 5-6 mm i szerokości 3-4 mm, koloru ciemnobrązowego, masa 1000 sadzonek wynosi 20-30 g.
Ciekawostką jest fakt, że popularnie nazywany jest „drzewem Judasza” - według legendy powiesił się na nim zdrajca Judasz Iskariota. Jednak nie ma ani jednego faktu, który mógłby udowodnić tę teorię. Mroczna legenda nie ma absolutnie nic wspólnego z luksusem szkarłatu.
Popularne odmiany
Dzięki staraniom hodowców pojawiło się wiele ciekawych mieszańców o ozdobnym ulistnieniu i kolorowym kwitnieniu. To nie przypadek, że większość form szkarłatu jest jasnym akcentem w projektowaniu ogrodów. Roślina zachowuje swój niezwykły wygląd przez cały sezon wegetacyjny od wczesnej wiosny do późnej jesieni.
Cercis "Alba" zachwyca delikatnymi białymi kwiatami.
- „Pink Charm” i „Pinkbud” to odmiany o ciemnoróżowych kwiatostanach.
- "Silver Cloud" wyróżnia się barwnym, biało-zielonym ulistnieniem. Dzięki temu zachowuje swój spektakularny wygląd przez cały okres wiosenno-jesienny.
- Rubinowy wodospad to dość ciekawa odmiana, przypominająca niską wierzbę płaczącą. Jego wydłużone gałęzie opadają i opadają prawie na ziemię jak kaskadowy wodospad. Blaszki liściowe są duże, bordowe, zielone lub liliowo-brązowe.
- Whitewater to odmiana hybrydowa o kształcie niskiego drzewa, będąca wynikiem skrzyżowania odmian Silver Cloud i Ruby Waterfall. Charakterystyczną cechą są prawie białe liście.
- Rising Sun to małe drzewo o niezwykłych liściach. Na wierzchołkach pędów są jasne, szmaragdowozielone ze złotym odcieniem w kontraście. Kolory liści są tak kolorowe, że drzewo sprawia wrażenie sztuczki. Heart of Gold ma pewne podobieństwa z tą odmianą, z liśćmi o jasnozłotym odcieniu.
- „Płomień” to podgatunek szkarłatu z półpełnymi kwiatami. Ta roślina nie wydaje owoców.
- Forest Pansy to ciemna, liściasta forma niskiego krzewu, uwielbiana przez ogrodników ze względu na szeroką koronę. Liście są bordowe latem i złote jesienią.
- Little Woody to krzew dorastający do 3 metrów. Kwitnienie jest fioletowe. Ma zwarty kształt, który utrzymuje się w miarę wzrostu, dzięki czemu nie wymaga formowania.
Odmiany „Rising Sun” i „Herz of Gold” (Heart of Gold) są również bardzo popularne wśród ogrodników.
Zasady lądowania
Lepiej jest kupować sadzonki w szkółkach, należy preferować materiał do sadzenia z zamkniętym systemem korzeniowym. W takim przypadku można sadzić rośliny zarówno wiosną, jak i latem przeładunkowo, minimalizując ryzyko uszkodzenia korzeni. Drzewa z otwartymi korzeniami zwykle zapuszczają korzenie powoli i w większości przypadków nie zapuszczają korzeni. Lepiej jest sadzić purpurowy korzeń natychmiast na stałym miejscu, ponieważ mają one kluczowy system korzeniowy, który wnika głęboko w ziemię. Po roku przesadzenie rośliny będzie bardzo problematyczne.
Szkarłatna roślina preferuje miejsca ciepłe, osłonięte od podmuchów wiatru - przeciąg często powoduje zamarzanie nasadzeń zimą. Kultura potrzebuje dobrego oświetlenia. Obfite i długotrwałe kwitnienie jest możliwe tylko w pełnym słońcu lub w lekkim półcieniu, ale pod warunkiem, że przynajmniej kilka godzin dziennie roślina jest zalana światłem.
Cercis preferuje gleby żyzne, przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne, o odczynie lekko zasadowym lub obojętnym. Ta kultura nie toleruje gleb gliniastych, a nadmiar wilgoci jest dla nich destrukcyjny.
Dodaj trochę wapna i trzy części kompostu zmieszanego z ziemią ogrodową do dołka. Sadzenie przeprowadza się tak, aby kołnierz korzeniowy pozostawał 3-4 cm nad poziomem gruntu. Po zakończeniu zabiegu młoda roślina jest obficie nawilżana, a do momentu zakorzenienia się sadzonki podłoże nie może wyschnąć. Aby to zrobić, posyp ziemię w kręgu przy pniu ściółką - najlepiej jest wziąć do tego zmieloną korę iglastą.
Funkcje pielęgnacyjne
Opieka nad fioletową różą obejmuje szereg obowiązkowych procedur.
Podlewanie
Cercis preferuje dobre nawilżenie. Należy jednak pamiętać, że potrzebuje obfitego podlewania tylko w pierwszych latach wzrostu sadzonki. W przypadku dojrzałych drzew wystarczy rzadkie podlewanie, w centralnej Rosji są one dość zadowolone z deszczu i stopionej wody. Uciekają się do dodatkowego nawadniania tylko w suche dni, kiedy ziemia jest bardzo sucha.
Jednocześnie nadmiar wilgoci jest niekorzystny dla plonu - w tym przypadku korzenie zaczną gnić, a to uniemożliwi dostarczenie wody i składników odżywczych do nadziemnych części rośliny.
Top dressing
Aby uzyskać pełnoprawny wzrost i rozwój cercis, potrzebne są odżywcze opatrunki.
Pierwszy raz nawozy są stosowane wiosną po stopieniu się śniegu: w tym okresie potrzebują materii organicznej.
Po raz drugi fioletowa róża zaczyna nawozić od połowy czerwca - w tym czasie lepiej jest preferować gotowe kompozycje mineralne o wysokiej zawartości azotu.
Pod koniec lata roślina dobrze reaguje na kompozycje mineralne z przewagą potasu i fosforu.
Przycinanie
Korona cercis powstaje tylko przez pierwsze 5 lat, po których ozdobne przycinanie nie jest już wymagane dla rośliny. Ale sanitarny należy przeprowadzać corocznie, najlepiej jesienią.
Gałęzie skraca się o jedną trzecią długości, obcinane są chore, połamane gałęzie i usuwane są nieprawidłowo rosnące pędy zagęszczające koronę. Cięte działki należy traktować boiskiem ogrodowym.
Reprodukcja
Cercis rozmnaża się przez sadzonki lub nasiona. Metoda nasion jest bardzo skuteczna. Ale zajmuje to dużo czasu, a ponadto nie daje żadnej gwarancji zachowania podstawowych cech rośliny macierzystej.
Nasiona zbierane są z dojrzałych strąków przed otwarciem w październiku i listopadzie. Wymagają stratyfikacji na zimno, ponieważ nasiona suszy się w temperaturze pokojowej, a następnie umieszcza na zimno na 1,5-2 miesiące. Jeśli nasiona pozostaną na zewnątrz, zimą przejdą naturalną stratyfikację.
W przeciwieństwie do sadzonek innych roślin strączkowych, które kiełkują po 3-5 dniach, fioletowe nasiona mają dość gęstą warstwę, wymagają skaryfikacji. Aby to zrobić, musisz pocierać skórkę nasion drobnoziarnistym szmergielem lub wykonać kilka cienkich zadrapań nożem. Przed sadzeniem nasiona moczy się w jasnym roztworze nadmanganianu potasu, aby zapobiec rozwojowi chorób.
Po zabiegu sadzonki sadzi się na przygotowanym podłożu, składającym się z gleby odżywczej i perlitu w kombinacji od 1 do 1. Sadzonki zakopuje się na 2,5-3 cm, drenaż należy zapewnić na dnie pojemnika. Pojemnik przykryty jest folią lub szkłem, temperaturę wewnątrz szklarni należy utrzymywać na poziomie 18-20 stopni Celsjusza, podłoże należy nawilżać. Każdego dnia szklarnię należy otwierać na 1-1,5 godziny - w ten sposób zapewnisz skuteczną wentylację i zapobiegniesz gniciu sadzonek. Gdy tylko wyklują się pierwsze pędy, szklarnia jest usuwana, a doniczki umieszczane są w miejscu z jasnym, ale rozproszonym światłem.
Kiedy wreszcie minie groźba nawracających mrozów, wyrosłe pędy mogą stopniowo twardnieć. Aby to zrobić, codziennie wyprowadzane są na kilka godzin na zewnątrz. Niemniej jednak można je sadzić w otwartym terenie dopiero po roku.
Metoda rozmnażania za pomocą sadzonek jest bardziej skomplikowana. Zbiór materiału do sadzenia odbywa się w połowie października, sadzonki są cięte o 20-25 cm i umieszczane w zwilżonym piasku, pogłębiając o 3 cm.
Bardzo ważne jest monitorowanie wilgotności podłoża przez cały okres zimna. Ukorzenione sadzonki umieszcza się na stałym miejscu dopiero po stopieniu śniegu.
Choroby i szkodniki
Fioletowy korzeń jest podatny na wszelkie uszkodzenia spowodowane przez grzyby, dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na zapobieganie infekcjom poprzez terminowe usuwanie wszystkich dotkniętych obszarów rośliny. Częściej niż inne cercis ma więdnięcie pionowe - jest to patologia kłącza, która objawia się zewnętrznie śmiercią młodych pędów, żółknięciem i późniejszym odrzucaniem liści. Ścięte gałęzie i liście wykazujące oznaki choroby należy spalić.
Spośród szkodników rośliny są głównie atakowane przez gąsienice; leki Bitoxibacillin, Lepidocide i Monsoon działają skutecznie przeciwko nim.
Bagryanik w projektowaniu krajobrazu
Szkarłatne drzewo jest szczególnie piękne podczas kwitnienia. Widok jest naprawdę wspaniały - prawie całe drzewo pokryte jest niesamowicie pięknymi, zebranymi w grona kwiatostanami w kolorze liliowym, różowym, fioletowym, liliowym, białym lub czarnym.
Wykorzystane w projektowaniu ogrodów szkarłatne drzewo zachowuje swój dekoracyjny efekt przez cały rok. Wiosną ogrodnicy cieszą się obfitym kwitnieniem, wraz z nadejściem lata - barwnym kolorem liści. A w mroźne dni oko zachwycają długie strąki z pięknie wiszącymi fasolami.
Najczęściej kultura jest sadzona w jednym nasadzeniu - aby mogła się pokazać w całej okazałości. Ale szkarłatne drzewo wygląda dobrze w połączeniu z niewymiarowymi sosnami, tują i jałowcem.
Szczególnie efektownie wyglądają alejki drzewa Judasza. Roślina ta wygląda szczególnie ekologicznie we wschodnim krajobrazie.
Ambrozja kanadyjska nie sprawia swoim właścicielom żadnych problemów w uprawie iz czasem stają się efektowną ozdobą każdego ogrodu. O każdej porze roku przyciąga wzrok właścicieli domu, ich przyjaciół i zwykłych przechodniów.
Wskazówki dotyczące pielęgnacji i uprawy szkarłatu kanadyjskiego w następnym filmie.